Een rood gezicht van boosheid!

Woedeaanvallen beginnen meestal rond de 18 maanden. Een kind wordt boos om het minste of geringste en aangezien het zichzelf nog niet uit kan drukken met taal, doet het dat door middel van een woedeaanval. Huilen, brullen en ander ongewenst gedrag zorgen ervoor dat ouders gefrustreerd en wanhopig raken.

Conflicten

Woedeaanvallen op deze leeftijd beïnvloeden het dagelijks leven binnen het gezin. Je kleintje kan opeens woedend worden om de kleinste dingen; je vertelt hem dat er vanavond bloemkool op het menu staat of je vraagt hem op te ruimen of niet met het lichtknopje te spelen en dan is het huis te klein. Deze woedeaanvallen gaan vaak gepaard met gedrag om zijn frustratie te uiten: stampvoeten, zichzelf op de grond gooien, schreeuwen, brullen, het behang van de muur trekken ... ofwel het jou zo moeilijk mogelijk maken! Waarschijnlijk ben je enorm van je stuk gebracht door deze plotselinge verandering in zijn gedrag, vooral wanneer je peuter in het openbaar niet meer naar je luistert en iedereen naar jullie kijkt vanwege zijn gekrijs. Houd je op zo'n moment vast aan de gedachte dat jouw kindje niet de enige is met dit soort gedrag.

Wat betekent dit gedrag?

Het wil gewoon zeggen dat je kindje groter wordt en probeert zichzelf te onderscheiden van zijn ouders.

Hoe? Door jou te vertellen wat hij wil en jouw regels gewoonweg niet meer te accepteren. Hierdoor ontstaan er vaak conflicten en je kindje probeert controle te krijgen over de situatie door middel van "Nee", "Jij niet" en "Doe ik zelf". Zo probeert hij uitdrukking te geven aan een nieuwe en belangrijke emotie: "Ik ben" en "Ik ben niet als jij". Aangezien hij zich mondeling nog niet goed kan uitdrukken, eindigt deze zoektocht naar een eigen identiteit meestal in een krachtmeting.

Met deze voortdurende oppositie toont hij zijn frustraties en dit is voor het hele gezin een lastige periode. Het is belangrijk dat jij en je partner rustig blijven en niet toegeven aan zijn buien en eisen. Deze frustratie, die voortkomt uit de beperkingen waar hij tegen aan loopt, draagt uiteindelijk bij aan zijn persoonlijke ontwikkeling. Laat je kind niet de regels bepalen, want daardoor zal hij in de toekomst problemen krijgen met zijn zelfvertrouwen.

Jij bent de baas

Toon je liefde voor je kind door nee te zeggen. Dit advies heb je misschien al eerder gehoord of gelezen, maar je hebt waarschijnlijk ook al ondervonden hoe moeilijk het is je hieraan te houden wanneer je kleine duivel voor de zoveelste keer jouw geduld op de proef stelt.

De beste houding is rustig blijven en weloverwogen en met aandacht reageren op de behoeften van je kind, maar wel consequent blijven. Zo laat je je kindje merken dat hij zijn gevoelens mag uiten. Je beseft dat hij boos is en dat mag, maar jij bent nog steeds degene die bepaalt wat het beste is voor hem. Makkelijker gezegd dan gedaan. In de praktijk, na een vermoeiende werkdag en een lange file, is het allemaal niet zo eenvoudig.

Hier geven we je wat tips om ruzie te voorkomen:

• Ga het gevecht niet aan; het gaat in jullie gezin niet om winnaars en verliezers. Ga liever op zoek naar een win-winsituatie.
• Geef je kind een keuze als dat mogelijk is: naar het park of een wandeling met de loopfiets.
• Vertel je kind van tevoren wat er gaat gebeuren. Leg hem uit dat hij het televisieprogramma nog af mag kijken, maar dat het daarna tijd is voor zijn middagslaapje. Dit is een manier om de grenzen vast te stellen voor je kind, terwijl je hem daarbinnen wel ruimte biedt. Je kindje groeit dan op in de wetenschap dat jullie hem begrijpen en respecteren.
• Probeer je kind niet te overheersen of hem tot gehoorzaamheid te dwingen. Dat zijn twee extreme reacties die uiteindelijk een negatief effect hebben op zijn gevoel van eigenwaarde. Als ouders is het niet jullie rol om koste wat het kost jullie kind te "temmen". Natuurlijk moeten jullie gezag uitoefenen, maar doe dat op een weloverwogen manier zodat je zijn normale ontwikkeling ondersteunt. Probeer de gulden middenweg te vinden tussen houden van, stimuleren, beschermen en leren gehoorzamen. Dacht je dat het ouderschap een makkelijke baan was?

Wat kun je doen om zelf niet in woede uit te barsten?

Als je merkt dat je op het punt staat je zelfbeheersing te verliezen, kun je het beste proberen je kind af te leiden. Vertel bijvoorbeeld dat oma vanmiddag op bezoek komt of probeer een alternatief aan te bieden(je dochter heeft al drie poppen dus een vierde is echt niet nodig, maar misschien is een poppenserviesje een leuk idee voor haar verjaardag?).

Als je kindje een woedeaanval krijgt, wacht dan een paar minuten tot hij uitgeraasd is. Je kunt hem ook vragen even naar een andere ruimte te gaan, waar hij in zijn eentje tot rust kan komen. Als je te veel aandacht besteedt aan een woedeaanval wordt het soms alleen maar erger. Als er niemand reageert, voelt dat voor je kind een beetje als een koude douche op zijn boze bui. Daarna kun je naar je kindje toe gaan, vragen of zijn boosheid over is en of hij zin heeft om samen een spelletje te doen. Het is heel belangrijk dat je zijn gedrag erkent en respecteert. Zo weet hij dat hij recht heeft op zijn eigen gevoelens en dat jij begrijpt dat hij ongelukkig is, maar dat je je niet laat manipuleren. Leg hem uit dat jij uiteindelijk degene bent die de beslissingen neemt en leg ook uit waarom je die neemt. Een kunst op zich...

Slaan of niet slaan? Nadat je echt alles hebt geprobeerd om je kindje rustig te krijgen, kan een tik op zijn billen heel verleidelijk lijken. Dat is echter nooit de juiste reactie. Misschien dat je kindje daardoor wel naar je luistert, maar op de lange termijn hebben dit soort gewelddadige reacties een negatief effect op zijn zelfbeeld. Hij gaat dan misschien zelf lichamelijk geweld gebruiken als hij ruzie heeft met broertjes en zusjes of op school. De beste oplossing bij een woedeaanval is nog steeds rust en discussie.

Na de woedeaanval is het van groot belang dat je je kindje geruststelt: ook al wordt hij boos, dat verandert niets aan jouw liefde voor hem!

"Breath holding spells": Als kinderen heel erg overvallen worden door hun boosheid of frustratie, kunnen ze problemen krijgen met ademhalen. Er zijn zelfs extreme gevallen waarbij ze een paar seconden het bewustzijn verliezen. Dit is heel naar om mee te maken, maar dit soort aanvallen hebben gelukkig geen gevolgen voor de gezondheid van je kind. Dat is in ieder geval goed om te weten!

Marjolein, moeder van Max (20 maanden):
"Max is dol op chocola! Bij de kassa van de supermarkt vroeg hij om een chocoladereep, maar het was al bijna etenstijd dus dat mocht niet van mij. Hij werd woedend en gooide zichzelf krijsend op de grond. Toen ik hem op wilde tillen, probeerde hij me zelfs te slaan. Iedereen keek naar ons en ik schaamde me rot. Ik durfde hem daar niet eens te bestraffen zoals ik thuis wel zou doen, dus ik wachtte tot we bij de auto waren en legde hem toen uit dat dit gedrag niet acceptabel was."