De peuterpuberteit

Als een kind opgroeit, ontwikkelt het zijn eigen persoonlijkheid en leert het voor zichzelf op komen. Nadat hij "voor deze ene keer naar jou luistert" laat hij je merken dat hij toch zelf beslist! Het is soms lastig te bepalen wanneer je toe moet geven en wanneer je voet bij stuk moet houden.

Van het eerste afscheid tot het ontwikkelen van zelfstandigheid.

Rond 8 maanden wordt een kindje zich bewust van zijn individualiteit en van die van zijn moeder. Dit kan verwarrend zijn voor hem en hij kan gaan huilen als jij weggaat of wanneer hij andere mensen ontmoet. Dit noemen we 'verlatingsangst'. Geleidelijk aan wordt hij zich bewust van het concept 'anders zijn'. Rond 18 maanden herkent je kindje zichzelf in de spiegel en ziet hij zichzelf in zijn geheel: een essentiële stap in het vormen van zijn "ik". Dit is meestal ook het begin van de "nee"-fase. Als je zegt dat hij in bad gaat (wat hij altijd heerlijk vindt), hem vraagt zijn jas aan te doen of zijn aardappels op te eten, is het antwoord steevast "nee". Maak je geen zorgen; dit gedrag betekent niet dat hij echt weigert, maar dat hij zijn eigen willetje wil laten gelden. Je kindje beseft dat hij een eigen persoonlijkheid heeft en wil je dat laten weten. Tot nu toe was jij degene die de beslissingen nam, maar nu heeft hij opeens een eigen mening! Misschien is dit een glimpje van je toekomstige tiener?

Hoe moet je reageren?

Zonder je kindje alles toe te staan, moet je wel luisteren naar zijn wensen. Die tonen namelijk aan dat zijn ontwikkeling gezond verloopt. Als je hem niet mag helpen bij het aankleden, bedenk dan maar dat het nu weliswaar wat langer duurt, maar dat je er in de toekomst veel tijd mee bespaart! Maak het wat makkelijker voor je kind en koop kleding die hij eenvoudig aan kan trekken (geen knoopjes), schoenen zonder veters en plastic kindermessen zodat hij zelf zijn brood kan smeren.

Wees altijd consequent - je kunt niet iets verbieden wat hij gisteren wel mocht, en andersom - en blijf bij je beslissingen zonder kwaad te worden. Een bad is noodzakelijk, of je kindje het nou leuk vindt of niet. Het is aan jullie om de regels vast te stellen en toe te passen. Als je kind zich zelf wil aankleden is dat prima, zo lang hij maar een jas aandoet als het buiten koud is. Als hij nog vijf minuten op de schommel wil is dat prima, maar mama blijft erbij en na vijf minuten gaan jullie ook echt naar huis.

Oorlog aan de eettafel!

Elke keer als je je kindje iets nieuws voorzet, krijg je hetzelfde antwoord: "Dat wil ik niet, dat lust ik niet!" Ongeveer 75% van de kinderen tussen de 2 en 10 jaar vertoont deze reactie en dit noemen we ook wel voedselneofobie.

Het is heel normaal dat kinderen alleen willen eten wat ze kennen en lekker vinden, maar het is erg belangrijk dat ze gezond en gevarieerd eten. Je kind dwingen helpt niet, integendeel! Als hij geen vlees of vis wil eten, kun je het ergens doorheen doen, bijvoorbeeld door de pastasaus.

Daarnaast is het natuurlijk van belang dat jullie het goede voorbeeld geven. Jij eet niet alleen al je groente op, maar je vindt het ook nog eens erg lekker! Nog een goede tip is om samen de boodschappen te doen en je kindje te laten helpen bij het koken van het eten dat jullie hebben uitgekozen. Hij kan dan trots zijn op zijn eigen inspanningen en zal waarschijnlijk zijn hele bord leeg eten!

Nicole, moeder van Emma:
"Toen mijn dochter 2 jaar was, besloot ze dat ze zelf haar kleding uit wilde kiezen, dus we hebben een afspraak gemaakt. Ze mocht haar kleding zelf kiezen uit stapeltjes die ik voor haar klaar had gelegd. Zo wist ik in ieder geval zeker dat ze dingen uit zou kiezen die bij elkaar pasten!"

Fatima, moeder van Karim
"Mijn zoon is altijd een moeilijke eter geweest. De overstap naar vaste voeding was lastig en over het algemeen eet hij erg weinig. Ik pas me aan haar voorkeuren aan en geef hem vaak wat hij lekker vindt, zoals pasta, zalm, boontjes, smeerkaas en chocoladevla! Vervolgens smokkel ik een beetje en doe bijvoorbeeld gehakt bij de pasta, kaas in de groentepuree en een paar worteltjes bij de boontjes. Op deze manier blijft hij tevreden en kan hij langzaam wennen aan andere soorten ete