Help! Mijn kindje is een moeilijke eter!

Je bent heus de enige niet: alle ouders maken wel eens mee dat ze hun best hebben gedaan op een heerlijke maaltijd en dat hun kindje vervolgens de mond stijf dicht houdt. Natuurlijk ben je teleurgesteld! Dat is volkomen normaal; je bent een moeder en verzorger en hoort niet graag "nee!", "bah!" of "dat lust ik niet!". Bovendien voel je je schuldig (ik kan niet lekker koken, ik zorg niet goed voor mijn kindje, etc.). De grote truc om tijdens deze lastige periode je rust te bewaren, is te beseffen dat er een verschil is tussen liefde en opvoeding, en tussen eten en genegenheid. Maar dat is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan! Onderstaande tips helpen je hopelijk door deze moeilijke periode heen. Vergeet bovendien niet dat kinderen er heus wel voor zorgen dat ze niet omkomen van de honger! Gelukkig!

JAK! - wat wil mijn kindje hiermee zeggen?

Als je kindje tussen de 18 en 24 maanden is, wordt hij zich bewust van zijn eigen persoonlijkheid. Als hij doorheeft dat hij jou van je stuk brengt als hij "nee" zegt, zal hij dat vervolgens zo vaak mogelijk doen om jou te laten merken dat hij nu in staat is tegen jouw gezag te rebelleren. Dit is het begin van de alom bekende "nee"-fase, die een normaal onderdeel vormt van de ontwikkeling van een kind. Heel normaal, maar af en toe vreselijk lastig! Bovendien betekent dit keerpunt ook dat je kindje ontdekt dat er heel veel dingen zijn die hij veel leuker vindt om te doen dan eten. Er zijn nog zoveel nieuwe dingen om te ontdekken, plaatsen om te onderzoeken en spelletjes om te spelen! De weigering om te eten is dus ook een manier om te laten zien dat hij onafhankelijk wil zijn.

Zijn alle tweejarigen hetzelfde?

Van vrienden met kinderen hoor je waarschijnlijk dezelfde verhalen over eten dat de kinderen wel of niet lusten.

• Ze eten bijna allemaal het liefst zoete dingen.
• Pasta, rijst en aardappelen gaan er ook nog wel in.
• Groente is dan weer een ander verhaal.
• En onbekende dingen worden vaak direct geweigerd.

Dit is een normale fase in de ontwikkeling van een kind en wordt voedselneofobie genoemd, ofwel een afkeer van bepaalde nieuwe soorten voedsel. Je kind weigert nieuwe dingen, omdat hij op zijn hoede of bang is voor het onbekende. Het ene kind heeft er meer last van dan het andere en het gaat meestal weer over. Maak je dus vooral niet te druk!

Heb geduld en vergeet niet dat alle ouders door deze fase heen moeten. Je gezag uitoefenen over zo'n klein ukkie lijkt voor buitenstaanders vaak heel simpel, maar jij weet ondertussen hoe vermoeiend dit is. Houd moed en geef niet op!

Wil je kleintje elke avond pasta zonder saus? Of weigert hij alles wat groen is te eten?

De peutertijd kan een uitdaging zijn als je je kindje gezonde eetgewoontes wilt aanleren. Niet alle kinderen zijn ‘moeilijke eters’, maar sommige kinderen worden rond hun tweede jaar kieskeurig met eten als ze zich bewust worden van veranderingen in hun ontwikkeling en zelfstandiger worden. 

Ontdekken wat je kindje lekker vindt en hoeveel eetlust hij heeft

Voedselneofobie en de "nee"-fase zijn soms niet de enige reden om eten te weigeren. Soms heeft je kindje gewoon niet zo'n trek. Zijn eetlust is niet iedere dag hetzelfde. Als hij moe is of last heeft van doorkomende tandjes heeft hij vaak ook minder trek. Over het algemeen krijgt je kindje toch wel de voedingsstoffen die hij nodig heeft dus zijn gezondheid komt niet in gevaar, zeker wanneer zijn groeicurve normaal verloopt.

Het is ook mogelijk dat je kindje echt niet lust wat er op zijn bord ligt (weet je nog hoe vies jij spruitjes vroeger vond?). Als hij het steeds weer weigert, zou het kunnen dat zijn persoonlijke smaak hem vertelt dat hij dit echt niet lekker vindt. Dat is niet erg; het heeft geen invloed op de rest van zijn eetpatroon.

Soms heeft het ook niks te maken met de smaak van het voedsel, maar met de textuur ervan (bijvoorbeeld pitjes of klontjes). Je kunt een zeef gebruiken om klontjes uit de puree te halen of pitjes uit een vruchtencompote.

Zijn er slimme trucjes die ik kan gebruiken bij mijn kleine "monstertje"?

Je kindje heeft besloten dat hij in opstand komt, houdt zijn mond stijf dicht en is ongevoelig voor al jouw tactieken ("vroem, hier komt het vliegtuig", "een hapje voor papa", "hier word je groot en sterk van", "er was eens een prins die al zijn soep opat", "goed dan, alleen de yoghurt", etc.). Niets helpt! Geen paniek: je kindje gebruikt zwaar geschut, maar jij houdt je aan je principes die uiteindelijk (bijna) altijd werken: geen omkoperij, geen bangmakerij en zeker geen onderhandelingen! Wees standvastig en consequent: "Als je dit niet wilt, prima, geen probleem. Maar je krijgt niets anders tot de volgende maaltijd, behalve water!" Dat is best moeilijk in het begin. Maar als je kind begint in te zien dat hij geen invloed op jou heeft, zal hij snappen dat het in zijn eigen belang is om een compromis te sluiten.
Een ander belangrijk principe waar je je aan zou moeten houden: laat de maaltijden geen psychologische krachtmeting worden. Je kind eet niet om jou een plezier te doen, maar omdat het nodig is.

Moet ik mijn kind dwingen als hij niet wil eten?

Het is altijd beter een conflict te vermijden. Vraag hem het in ieder geval te proeven. Als hij dat doet, prijs je hem daarvoor, ook als hij het niet lekker vond. Probeer een paar dagen later hetzelfde voedsel aan te bieden in een andere vorm.
Nog een mogelijkheid: laat iemand anders het doen. Soms wil je kindje jou uittesten (en kijk, het werkt!); laat je partner dan met jullie kindje aan tafel zitten of de oppas. Het kan goed zijn dat hij dan wel nieuwe dingen wil proberen. En jij hebt even een time-out en hoeft je niet meer op te winden. Na de maaltijd kun je dan lekker nog even ontspannen met je kind.

Leer je kindje hoe hij "zen" wordt tijdens het eten!

Zet de televisie uit tijdens het eten en zorg ervoor dat speelgoed uit het zicht ligt. Leer je kind te concentreren op de kleuren, textuur en smaken van zijn eten. "Wat voor kleur heeft die wortel?"
Geef hem geen vol bord met eten (dat kan onoverkomelijk lijken voor iemand met zo'n kleine eetlust), maar leg het leuk neer in kleine porties. De accessoires kunnen ook veel doen: met een grappig bord en kleurig bestek wordt eten een stuk leuker!

Paula (31 jaar) moeder van Bram (8 maanden)
"Toen hij zijn eerste hapje aardappel-spinaziepuree kreeg, deed Bram zijn mond wijd open en keek hij me met een blik vol afgrijzen aan, alsof hij wilde zeggen: wat is dit in hemelsnaam? Natuurlijk spuugde hij het vervolgens allemaal uit. Toen heb ik de puree in 3 hele leuke kleine bakjes gedaan in plaats van op een bord en ik heb er voor zijn ogen geraspte kaas over gestrooid, waar hij dol op is. Vervolgens at hij alles op!"

Mama's tips:
Aaf, moeder van Bo (2,5 jaar): "Ik vertel mijn dochter vijf minuten van tevoren dat we gaan eten zodat ze haar spel af kan maken. Dan loopt ze niet te mopperen als ik haar in de kinderstoel zet."
Isabelle, moeder van Rik (2 jaar): "Om ontevreden blikken te voorkomen doe ik altijd een beetje kaas door de groentepuree. Dan vraagt hij altijd om nog een portie!"
Bibi, moeder van Jade (3 jaar): "Mijn dochter lust geen eieren, dus die gebruik ik bijvoorbeeld in de groentequiche. Daar is ze dol op, omdat het lekker krokant is."